در عصر ساعت‌های جیبی، تصور اینکه می‌توان ساعت omega swatch را روی مچ گذاشت، نابغه بود. با این حال، این انقلاب کوچک در سال 1810 زمانی که ملکه ناپل آن را به آبراهام لوئیس برگه سفارش داد.
مورد توجه قرار نگرفت. به لطف توضیحات آرشیو و با وجود اطلاعات گم شده، ما توانستیم ایده نسبتاً دقیقی از مدل بدست آوریم. این ساعت «ساعتی بود با تکرار و پیچیدگی، بیضی شکل، فوق‌العاده نازک، و مجهز به دستبندی از موهای کوتاه شده با نخ‌های طلا».
این مجموعه دو سال بعد تحویل داده شد و منشأ مجموعه Reine de Naples است که همچنان یک کلاسیک از خانه است. در پایان قرن نوزدهم، ساعت مچی به یک لوازم جانبی برای خانم ها تبدیل شد.
ساعت ها از نظر اندازه کوچک و نسبتاً نادرست هستند. مردان همچنان قطر سخاوتمندانه ساعت های جیبی را ترجیح می دهند. با این حال، یک رویداد به تغییر نظر آنها کمک می کند.
از آنجایی که آلبرتو سانتو دومونت از دوستش، لویی کارتیه، شکایت کرده بود که نمی‌توانست زمان را در پرواز کامل بخواند، او در سال 1904 یکی از اولین ساعت‌های مچی مردانه را ساخت.
چهره ساعت سازی واقعاً در حال تغییر بود. این نوع ساعت برای اولین بار برای خلبانان، هوانوردان و ارتش جذابیت داشت. پس از جنگ، بسیاری از مردم آن را برای عملی بودن آن پذیرفتند.
از این پس، Sky-Dweller که در طلای زرد و طلای اوروس عرضه می شد، به یک دستبند Oysterflex مجهز شد که قبلاً در مجموعه های دیگر ظاهر شده بود.
ما می توانیم از یک تسمه لاستیکی با تکنولوژی بالا صحبت کنیم زیرا از تیغه های فلزی کوچک ساخته شده از آلیاژ تیتانیوم و نیکل ساخته شده است.
کل آن با یک الاستومر با کارایی بالا قالب گیری شده است. بالشتک های داخل، راحتی کامل را تضمین می کنند. از سوی دیگر، در همین خانواده، ساعت‌های تودور از سال 2010 یک بند پارچه‌ای اضافی را برای همه مدل‌های خط Heritage ارائه کرده‌اند.
