قیر جزء ضروری هر روسازی است و به طور گسترده در سراسر جهان استفاده می شود. می توان آن را به عنوان بلوک ساختمانی روسازی ها نامید که بدون آن همه مصالح روسازی به طور مستقل رفتار می کنند.
بنابراین بی فایده تلقی می شوند. تقریبا نود درصد قیر بشکه ای کرج در راهسازی استفاده می شود. معمولا در رنگ های تیره از قهوه ای تا مشکی موجود است.
هدف اصلی قیر در روسازی های انعطاف پذیر این است که سایر اجزای روسازی را به شدت به هم بچسباند و نگه دارد و سطحی صاف و هموار برای وسایل نقلیه در حال حرکت ایجاد کند.
قیر یک ماده طبیعی است و به مقدار زیاد به شکل جامد یا نیمه جامد نفت یافت می شود. همچنین به صورت مصنوعی در مقادیر زیادی در سطح جهانی تولید می شود.
قیر مخلوط با برخی مواد دیگر همواره به عنوان ماده درزگیر و چسبنده در گذر زمان مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین به طور گسترده ای در ضد آب قایق ها و کشتی ها استفاده می شد زیرا در آب نامحلول است.
بیشترین کاربرد قیر در ساخت و ساز برای ساخت جاده ها، فرودگاه ها و غیره، در زمینه هیدرولیک برای ساخت مخازن آب، سدها، پل ها و غیره، همچنین در باتری سازی، ساخت لاستیک و برای حرارتی و صوتی استفاده می شود.
مقاصد عایق. آسفالت مخلوطی از سنگدانه های ریز (ماسه و پرکننده) و درشت (سنگ) و یک چسب قیری است. معمولاً حاوی حدود 4-7 درصد قیر است.
آسفالت اساساً در ساخت و ساز جاده مورد استفاده قرار می گیرد و خواص آن به نوع، اندازه و مقدار سنگدانه مورد استفاده در مخلوط بستگی دارد، که همه آنها را می توان برای ارائه خواص مورد نیاز برای کاربرد مورد نظر تنظیم کرد.
